Jump to content

User:Piotrus/Sandbox/Archive

From Wikipedia, the free encyclopedia

Dziadek

[edit]

Pamiętnik mojego dziadka.

  • Bronisław Konieczny, Mój wrzesień 1939. Pamiętnik z kampanii wrześniowej spisany w obozie jenieckim, KSIĘGARNIA AKADEMICKA SP. Z O.O./Biblioteka Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, ISBN 8371883285 [1] [2] [3]
  • Moje życie w mundurze. Czasy narodzin i upadku II RP, KSIĘGARNIA AKADEMICKA SP. Z O.O., 2005 ISBN 8371886934 [4] [5]

Bronisław Konieczny, MÓJ WRZESIEŃ 1939, Pamiętnik z kampaniiwrześniowej spisany w obozie jenieckim, Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, Księgarnia Akademicka, Kraków 1999, format B5, stron 95+8 (wkładka ze zdjęciami)+1 (wklejka z mapką)

Wspomnienia kpt. Bronisława Koniecznego - Mój wrzesień 1939, ukazują początek i przebieg kampanii wrześniowej na terenie Małopolski. Autor, oficer broni pancernej 2 dywizjonu pociągów pancernych w Niepołomicach, opisuje trudności zaplecza cofającego się frontu, problemy ewakuacyjne oraz zmieniającą się sytuację polityczną w południowo-wschodnich województwach II Rzeczypospolitej. Niniejszy tom rozpoczyna serię wydawniczą Biblioteka Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, na którą złożą się opracowania, monografie, wspomnienia i zbiory dokumentów ilustrujące wolnościowe zmagania Polaków o niepodległość w XIX i XX wieku.

Wspomnienia Mój wrzesień 1939. Pamiętnik z kampanii wrześniowej, spisane przez kpt. Bronisława Koniecznego w niemieckich obozach jenieckich, przekazane do zbiorów Fundacji Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego przez córki autora: Jadwigę Konieczną-Twardzik i Annę Konieczną oraz synów: Leszka Koniecznego i Zygmunta Koniecznego, wprowadzają nas w okres dla historii Polski tragiczny i krwawy. Ukazują początek drugiej wojny światowej przetaczającej się we wrześniu 1939 roku przez Małopolskę bronioną przez Armię „Kraków" (dowodzoną przez gen. bryg. Antoniego Szyllinga), pokazując trudności zaplecza cofającego się frontu oraz problemy ewakuacyjne, a także zmienioną sytuację w południowo-wschodnich województwach Rzeczypospolitej.

Tytułowy wrzesień 1939 roku, tragiczna karta narodu polskiego, rozpoczął się nad ranem pierwszego dnia miesiąca najazdem na Polskę narodowo-socjalistycz-nych, hitlerowskich Niemiec. W dniu tym oddziały „tysiącletniej Rzeszy", paląc wsie i miasta, mordując ludność, rozpoczęły zajmowanie polskiej ziemi. Pewność agresora była, jak się potem okazało, ugruntowana zmową ze wschodnim sąsiadem Rzeczypospolitej w sprawie rozbioru Polski, potwierdzoną tajnym protokołem do traktatu niemiecko-sowieckiego, zwanego paktem Ribbentrop-Mołotow, a podpisanego w Moskwie 23 sierpnia 1939 roku. Ten sojusz dwóch, szukających przestrzeni życiowych i kolonialnych, imperiów zaowocował najstraszniejszą z wojen - drugą wojną światową. Ofiarą jej padły przede wszystkim, stojąca na drodze obu imperiów, II Rzeczpospolita i naród polski.

Nad ranem 17 września pod fałszywymi i obłudnymi hasłami: ochrony, wyzwolenia i zjednoczenia narodów białoruskiego i ukraińskiego, drugi koalicjant, Rosja, odwieczny zaborca i wróg Polaków, w myśl umów z III Rzeszą przyłączyła się do wojny. Stalinowskie państwo totalitarne i ideologiczne, też socjalistyczne, realizując swe imperialne cele, jednostronnie zerwało wszelkie porozumienia z Polską i wspólnie z Niemcami przystąpiło do zniszczenia II Rzeczypospolitej, tego „bękarta traktatu wersalskiego"1. Wojska sowieckie bez wypowiedzenia wojny, zadając narodowi polskiemu zdradziecki „cios w plecy", wtargnęły na całej szerokości przez wschodnią granicę Polski, niszcząc słaby opór żołnierzy KOP2. Ten cios zniweczył możliwość dalszej obrony kraju przed agresorem niemieckim i wobec niemożliwości walki na dwa fronty oraz beznadziejnej sytuacji militarnej wytrącił broń polskiemu wojsku.

Naród polski nie uległ jednak agresorom, wojsko odrodzone we Francji, a następnie w Anglii i na Bliskim Wschodzie (II Korpus Polski) jak również w okupowanym kraju (Związek Walki Zbrojnej - Armia Krajowa, Narodowa Organizacja Wojskowa, Narodowe Siły Zbrojne, Bataliony Chłopskie i in.) walczyło nadal. Nierówna walka Polaków z zaborcami w kraju, pomimo drastycznej różnicy w uzbrojeniu i pod ciężką a bezwzględną okupacją, prowadzona była pod kierunkiem władz Polskiego Państwa Podziemnego oraz politycznych i wojskowych elit narodu. Patronował tej walce i wspierał ją polski rząd emigracyjny i Prezydent Polski na uchodźstwie.

Najeźdźcy, ugruntowując swą zbrojną przyjaźń, uzgodnili likwidację Państwa Polskiego i rozdział graniczny obu stref okupacyjnych w uzupełniającym traktacie sowiecko-niemieckim z 28 września3. Pomimo ścisłej współpracy militarnej i ogromnej przewagi sił, nie potrafili jednak szybko złamać polskiej armii. Warszawa broniła się do 28 września, twierdza Modlin do 29 września, Hel do 2 października, a walki obronne ostatniej większej zwartej jednostki Wojska Polskiego (Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie") trwały aż do 6 października, kiedy to po ostatniej i korzystnej bitwie kampanii wrześniowej pod Kockiem walczący żołnierze dowodzeni przez gen. bryg. Franciszka Kleeberga poddali się wobec wyczerpania się amunicji i groźby walki na dwa fronty.

W walkach tych czynnie brali udział żołnierze pociągów pancernych, rodzaju broni już nieco przestarzałej w 1939 roku, lecz potrafiącej mocno szkodzić wrogowi, a nawet jego dywizjom pancernym. Pociągi przemieszczały się szybko, zaskakując znienacka oddziały wroga, jak to było np. z masakrą urządzoną w pierwszych dniach września oddziałom niemieckim w okolicach Tych przez pociąg pancerny nr 54 „Groźny". W walkach z niemieckimi oddziałami pancernymi wyróżnił się szczególnie, walczący przy Armii „Łódź", pociąg pancerny nr 53 „Śmiały" - zadając Niemcom ogromne straty, niszcząc dziesiątki czołgów i wozów pancernych (m.in. bitwa pod Mokrą). Również pociąg szkolny 2 dyonu, słabiej uzbrojony od bojowych, stykając się na trasie swego odwrotu aż do Jarosławia z niemieckimi podjazdami pancernymi i lotnictwem, poczynił wśród nich znaczne straty.

Wspomniane pociągi pancerne należały przed wojną do dwóch dywizjonów mających swe macierzyste bazy w Legionowie pod Warszawą (l dywizjon pociągów pancernych) oraz Niepołomicach pod Krakowem (2 dywizjon pociągów pancernych). Oba dywizjony z chwilą wybuchu drugiej wojny światowej, posiadały na swym stanie po pięć bojowych i jednym szkolnym pociągu, a w obliczu wojny także pociągi ewakuacyjne.

W skład zestawu pociągu pancernego wchodził parowóz pancerny Ti3 o mocy 1000 KM (rozwijał prędkość od 45 do 65 km/h ze składem lub bez), tender typu o 12C1 ze zbiornikiem na 12 m" wody (co wystarczało na przejechanie 70 km) i 8 tonami węgla (do przejechania 300 km) oraz wieżą dowódcy. Następnie znajdowały się dwa wagony bojowe - artyleryjskie o różnej konstrukcji i podobnym uzbrojeniu, wagon szturmowy dla plutonu wypadowego, dwie platformy ze sprzętem (podkłady, szyny, narzędzia, materiał wybuchowy i inne urządzenia potrzebne do naprawy torów i mostów, też motocykle i rowery) umieszczone z przodu i tyłu składu, drezyny pancerne i czołgi-tankietki na prowadnicach. Każdy wagon artyleryjski posiadał przeważnie dwie armaty 75 mm (wz. 02/26), umieszczone w oddzielnych wieżach obrotowych (czasem zamiast armaty jedna haubica 100 mm wz. 1914/1919 P) oraz od pięciu do dziewięciu karabinów maszynowych 7,92 mm (wz. 08 (typu Maxim), w tym jeden przeciwlotniczy w wieżyczce obrotowej, a pozostałe na stanowiskach bocznych i czołowych. Wagon szturmowy miał na wyposażeniu cztery karabiny maszynowe (7,92 mm wz. 08). Wszystkie wagony były pokryte nitowanymi płytami pancernymi o grubości od 8 do 12 milimetrów.

Zapleczem każdego bojowego pociągu pancernego był podążający za nim, nie opancerzony skład, tzw. pociąg gospodarczy, w którym znajdowały się wagony mieszkalne dla oficerów, towarowe dla podoficerów i szeregowców, wagon wartowniczy, wagony z amunicją i z zapasem paliwa oraz wagon sanitarny (tzw. izba chorych). W pociągu gospodarczym znajdowały się również wagony zawierające kancelarię dowództwa pociągu, magazyny broni i umundurowania, cysternę na wodę, warsztaty naprawcze (mechaniczny i rusznikarski) z własną elektrownią, kuchnię, a także platformy na sprzęt: samochody ciężarowe Ursus oraz motocykle z przyczepą Harley Davidson itp.

Skład załogi każdego zestawu pociągu pancernego (bojowego i gospodarczego) był podobny. Etatem objęte były: poczet dowódcy, w tym sekcja łączności, sekcja ruchu i patrole (3 oficerów, 15 podoficerów i 22 żołnierzy), dwa plutony ogniowe (l oficer, 5 podoficerów i 21 żołnierzy w każdym), pluton wypadowy (oficer, 7 podoficerów i 24 szeregowców), pluton pancernych drezyn torowo-terenowych w dwóch zespołach (czołg Renault Ft-7, dwie tankietki TK lub TKS, czasem w ich miejsce dwie drezyny typu Tatra oraz jeden czołg-tankietka w rezerwie obsługiwane przez oficera, 6 podoficerów i l O szeregowców w każdym zespole), a także pluton techniczno-gospodarczy, w tym saperzy (dowódca, 21 podoficerów i 26 żołnierzy).

Słabsze uzbrojenie i gorsze wyposażenie od pociągów bojowych posiadał pociąg szkolny, a pociągi ewakuacyjne uzbrojone w kilka karabinów maszynowych (bez broni ciężkiej) były zwykłymi nie opancerzonymi składami towarowo-osobowymi posiadającymi na swym stanie jedynie tabor samochodowo-motocyklowy.

Osoba autora wspomnień, kpt. Bronisława Koniecznego, związana jest z 2 dywizjonem pociągów pancernych stacjonującym do wybuchu wojny w Niepołomicach pod Krakowem. Dywizjon został utworzony wiosną 1928 roku w byłym miejscu postoju 4 szwadronu strzelców konnych i opierał się na kadrze l pułku saperów kolejowych w Krakowie. Dywizjon posiadał na swym stanie pięć pociągów pancernych i pociąg szkolny. Pociągi pancerne, w czasach pokoju funkcjonujące jako tzw. pociągi manewrowe, wobec zbliżającej się wojny zreorganizowane zostały jako bojowe późną wiosną i latem 1939 roku według nowej numeracji: 51, 52, 53, 54 i 55. W czasach pokoju dywizjon podlegał krakowskiemu Okręgowi Korpusu, lecz wobec zbliżającej się wojny poszczególne pociągi pancerne już z końcem sierpnia 1939 roku zostały przydzielone do różnych formacji wojskowych.

Pierwszym zreorganizowanym pociągiem manewrowym dywizjonu był pociąg, który jako bojowy pociąg pancerny nr 51 „Marszałek" (początkowo nazywany „Pierwszy Marszałek") stacjonował tuż przed wojną w Skawinie. Dowodzony przez kpt. Leona Cymborskiego (a następnie przez Zdzisława Rokossowskiego) walczył w ramach Armii „Kraków" przy dywizji płk. Stanisława Mączka (m.in. pod Jorda-nowem), a następnie w okolicach Sarn (tu walczył już z oddziałami sowieckimi oraz z bojówkami ukraińskimi) i Kowla, gdzie mocno uszkodzony w nocy z 22 na 23 września zakończył działania bojowe w pobliżu stacji Powórsk. Przejęty przez oddziały sowieckie walczył u boku Armii Czerwonej, a potem zdobyty w 1941 roku przez Niemców, przeciwko niej.

Ostatnim pociągiem manewrowym zreorganizowanym w bojowy pociąg pancerny (od 26 VIII 1939) był pociąg pancerny nr 52 „Piłsudczyk" (hasło-kryptonim „Ba szta"), dawny pociąg szkolny z Niepołomic, stacjonujący tuż przed wojną w Siemkwicach. Pod dowództwem kpt. Mikołaja Gonczara prowadził działania bojowe w ramach Armii „Łódź", przy 30 Dywizji Piechoty. Po ciężkich walkach w okolicach Warszawy i niemożliwości dalszego przebicia się 20 września 1939 roku w okolicach miejscowości Mrozy na linii Warszawa-Brześć nad Bugiem został przez załogę opuszczony i zniszczony. Żołnierze pociągu sformowani w oddział piechoty, po nieudanej próbie dotarcia do Warszawy w ramach grupy płk. M. Prus-Więckowskiego, weszli w skład SGO „Polesie" gen. Franciszka Kleeberga i walczyli pod Kockiem. Część żołnierzy dostała się do niewoli niemieckiej, a niektórym udało się jej uniknąć.

Wspomniany już pociąg nr 53 „Śmiały", zorganizowany z końcem sierpnia 1939 roku w Swoszowicach pod Krakowem (opuścił stację Kraków-Płaszów 26 VIII), przydzielony został do Wołyńskiej Brygady Kawalerii (bocznica stacji Siemkowice) operującej w ramach Armii „Łódź", a następnie przydzielony do Armii „Prusy" i „Modlin". Po chlubnej karcie bojowej (m.in. udział w bitwie pod Mokrą) pociąg dowodzony przez kpt. Mieczysława Malinowskiego, walcząc, przedostał się przez Kowel w okolice Lwowa, gdzie wziął udział w obronie miasta. Wobec kapitulacji obrońców miasta przed najeźdźcą sowieckim załoga 22 września opuściła pociąg, który dostał się w ręce Rosjan. Część żołnierzy trafiła do niewoli, a inni przez Węgry lub Rumunię przeszli na Zachód, podejmując dalszą walkę (np. kpt. M. Malino-wski) w wojsku polskim we Francji, Anglii lub na Bliskim Wschodzie.

Również wzmiankowany pociąg pancerny nr 54 „Groźny" (stacja Krzeszowice), zreorganizowany jako drugi w kolejności bojowy pociąg pancerny 2 dyonu, pod dowództwem kpt. Jana Rybczyńskiego, a potem kpt. Józefa Kuleszy, zapisał piękną, choć krótką kartę bojową. Walcząc przy Armii „Kraków" w ramach Grup Operacyjnych „Śląsk" i „Jagmin" zadał znaczne szkody nacierającym Niemcom (m.in. w okolicach Tych), lecz wobec zniszczeń torów i uszkodzeń własnych dowódca pociągu nakazał załodze 7 września koło Biadolin pod Tarnowem opuścić pociąg i wysadzić lokomotywę.

Ostatni bojowy - tzw. lekki - pociąg pancerny nr 55 „Bartosz Głowacki", został zorganizowany jako trzeci w kolejności na bocznicy stacji kolejowej Kraków-Bo-narka. Przeznaczony na czas wojny jako odwód Naczelnego Wodza, stacjonował z końcem sierpnia 1939 roku w Tłuszczu koło Warszawy, a dowodzony był przez kpt. Andrzeja Podgórskiego. Przydzielony został do Grupy Operacyjnej „Wy-szków", a potem do Armii „Prusy". Walczył na linii Koluszki-Skierniewice-Żyrar-dów, potem w okolicach Brześcia Litewskiego, następnie Kowla i Lwowa, gdzie po kapitulacji miasta został (22 września) przejęty przez wojska sowieckie. Załoga podzieliła los żołnierzy pociągu pancernego nr 53.

Wspomniany już pancerny pociąg szkoleniowy z Niepołomic (nazywany prawdopodobnie „Naprzód" lub „Stefan Czarniecki"), skierowany na czas wojny do Tamowa, dowodzony przez kpt. Franciszka Pietrzaka, opuścił Niepołomice przypuszczalnie 5 września 1939 roku wraz z dowódcą całego 2 dywizjonu pociągów pancernych, mjr. Eugeniuszem Z. Sączewskim i sztandarem. Dotarł, odpierając naloty Luftwaffe i ataki czołgów niemieckich, przez Dębicę, Tarnobrzeg w okolice Jarosławia, gdzie wobec niemożności dalszego przemieszczania się (blokada torowiska) załoga opuściła (10 września) uszkodzony pociąg. W tym też zatorze kolejowym pozostawił swój skład ewakuacyjny autor niniejszych pamiętników kpt. Bronisław Konieczny.

Wśród przekazów dotyczących wojny obronnej 1939 roku przeważają wspomnienia ogólne5 oraz w mniejszym stopniu relacje o charakterze szerszych opracowań dotyczących dużych jednostek wojskowych ich dowództwa, organizacji, zadań bojowych i działań zbrojnych6. W niewielkim stopniu i w ograniczonym zakresie ukazywane są w wyżej wymienionych relacjach, jak też w zbiorowo opracowanych wspomnieniach dotyczących kampanii wrześniowej czy w szerszych opracowaniach8 działania mniejszych jednostek wojskowych i wysiłek zbrojny ich żołnierzy w walce z najeźdźcą w 1939. Dlatego też wspomnienia kpt. Bronisława Koniecznego zasługują na szczególną uwagę. Ukazują kampanię wrześniową na wąskim i pobocznym odcinku działań Armii „Kraków", niejako z tyłu cofającego się frontu. Jako dowódca dodatkowego składu ewakuacyjnego, elitarnej jednostki Wojska Polskiego, jaką stanowili żołnierze 2 dyonu pociągów pancernych, przedstawił na przykładzie swoich przeżyć perypetie, z jakimi borykały się wojskowe jednostki ewakuacyjne w czasie ciągłych walk odwrotowych. Ze względu na niewielką ilość przekazów dotyczących wojennych losów 2 dywizjonu pociągów pancernych, a zwłaszcza z uwagi na ukazanie wojny od strony ewakuującego się zaplecza jednostek bojowych, wspomnienia B. Koniecznego są unikatowe w swoim rodzaju. Wnoszą one do historii działań wojennych pociągów pancernych 2 dyonu poć. pańć. z Niepołomic, jak też do tego tragicznego dla narodu polskiego czasu, jakim była kampania wrześniowa 1939 roku, nieznane szczegóły i sytuacje, których nie uwzględniają opracowania zajmujące się bronią pancerną tamtych czasów.

Pamiętnik kpt. B. Koniecznego przynosi również wiele informacji dotyczących sytuacji Wojska Polskiego i ludności cywilnej, głównie polskiej, na Kresach Wschodnich w dniach zajmowania ich przez oddziały sowieckie. Najazd ze wschodu w dniu 17 września nie tylko przekreślił plany kpt. Koniecznego dotarcia ze swymi ludźmi do większej jednostki polskiej w rejonie tzw. przedmościa rumuńskiego, gdzie miano organizować dalszą obronę, lecz praktycznie w ogóle uniemożliwił jakąkolwiek dalszą walkę. Autor na przykładzie żołnierzy batalionu Korpusu Ochrony Pogranicza „Skałat" ukazał determinację w prowadzeniu walki i próbach przedarcia się przez sowieckie okrążenie. Przekazał bardzo ciekawą i mało znaną sytuację z pierwszego dnia po wtargnięciu bolszewików do Trembowli, wspominając o walkach toczonych w tym mieście. Przedzierając się w zmienionej sytuacji wojennej przez Małopolskę Wschodnią, widział tragizm położenia ludności polskiej stojącej już w obliczu rysującej się zagłady: z jednej strony wojska sowieckie wyłapujące polskich żołnierzy, a zwłaszcza oficerów, za nimi idące NKWD aresztujące wszystkich, którzy w jakiś sposób byli związani z administracją polską i większą własnością prywatną oraz nowe porządki (rekwizycje, konfiskaty, ogólne zubożenie), a także wszechogarniający, paraliżujący strach (tu przykład polskiego zarządcy majątku). Autor wspomina też wrogo nastawioną do Polaków część ludności ukraińskiej będącej pod wpływem grup nacjonalistycznych, która wykorzystując sytuację, rozpoczęła oczyszczanie terenu z ludności polskiej, często załatwiając przy tym swoje osobiste porachunki. Inni, kierując się podobnymi motywami, a także aby zaskarbić sobie łaski nowych „panów", antypolską postawę przejawiali poprzez składanie donosów na swych polskich sąsiadów i pomaganie organom sowieckim w wyłapywaniu polskich żołnierzy i urzędników, w czym dużą aktywność przejawiała społeczność żydowska. Sam autor, ukrywający się w takiej opresji w polskich osadach i wsiach, podkreśla odwagę ludności polskiej, ale nadmienia także i o ograniczonej pomocy ze strony niektórych Ukraińców.

Wobec niemożności dotarcia do polskiej jednostki wojskowej (bo na tym terenie takiej już nie było) autor, przekradając się przez wrogi już Polakom teren, wracał z kilkoma ludźmi do domu (Szczyrzyc). Stosunkowo łatwo przekroczył nową, niemiecko-sowiecką granicę na Sanie, wykorzystując względnie spokojny okres jej regulacji po uzgodnieniach z 28 września. Analizując wspomnienia kpt. B. Koniecznego, należy podkreślić, że informacje, jakie zamieścił w swej relacji, nie należą może do najważniejszych, wpływających na kształt znanej nam historii kampanii wrześniowej, lecz rozszerzają naszą wiedzę o zmieniającej się sytuacji wojennej i politycznej. Opisy i uwagi kpt. Koniecznego dodają kolorytu niektórym wydarzeniom, częściowo uzupełniając wiedzę o nich. Dotyczy to przede wszystkim sytuacji ewakuującej się jednostki wobec nacierającego wroga i - na marginesie - losów ewakuowanej ludności, a także bojowych działań pociągów pancernych. Wspomniane już spostrzeżenia Koniecznego o sytuacji ludności kresowej po wtargnięciu wojsk sowieckich na ziemie polskie potwierdzają znane i zbadane przez historyków informacje, dodają też nowe szczegóły, zwłaszcza gdy dotyczy to działań batalionu KOP „Skałat". Pamiętnik B. Koniecznego jest przede wszystkim cennym przyczynkiem do dziejów 2 dywizjonu pociągów pancernych i uzupełnia naszą wiedzę o jego roli w kampanii wrześniowej. Jest jednym z nielicznych pozostawionych przez żołnierzy tego dywizjonu wspomnieniem, co także podnosi jego wartość. Z tego względu jest także godny uwagi, zwłaszcza że napisany jest ze znawstwem tematu i sytuacji, przedstawiony w ciekawy i logiczny sposób, a nawet z pewną swadą.

Z myślą o przyszłych badaczach dziejów tego wyjątkowego rodzaju uzbrojenia Wojska Polskiego, jakimi były jednostki bojowe - pociągi pancerne, oddajemy te wspomnienia czytelnikom, polecając je zarówno historykom wojskowości, jak i jej miłośnikom. Podstawą niniejszej edycji są wspomnienia kpt. Bronisława Koniecznego spisane w obozie jenieckim. Nawiasami klamrowymi {} zaznaczono uzupełnienia Autora dokonane już po wojnie. Ingerencje redakcji ograniczyły się do uwspółcześnienia pisowni i poprawek interpunkcyjnych. Dopiski redakcji ujęto w nawiasy kwadratowe.

Zawartość: Wprowadzenie Życiorys Bronisława Koniecznego Bronisław Konieczny, Mój wrzesień 1939 Wykorzystana literatura przedmiotu Wykaz skrótów Wykaz ilustracji Indeks

Pilsudski P-L comics

[edit]

<a href="http://img204.imagevenue.com/img.php?image=16261_pilsudski1_001_122_484lo.jpg" target=_blank><img src="http://img204.imagevenue.com/loc484/th_16261_pilsudski1_001_122_484lo.jpg" border="0"></a><a href="http://img134.imagevenue.com/img.php?image=16269_pilsudski1_002_122_447lo.jpg" target=_blank><img src="http://img134.imagevenue.com/loc447/th_16269_pilsudski1_002_122_447lo.jpg" border="0"></a><a href="http://img193.imagevenue.com/img.php?image=16275_pilsudski1_003_122_229lo.jpg" target=_blank><img src="http://img193.imagevenue.com/loc229/th_16275_pilsudski1_003_122_229lo.jpg" border="0"></a><a href="http://img188.imagevenue.com/img.php?image=16280_pilsudski1_004_122_378lo.jpg" target=_blank><img src="http://img188.imagevenue.com/loc378/th_16280_pilsudski1_004_122_378lo.jpg" border="0"></a>
<a href="http://img207.imagevenue.com/img.php?image=16286_pilsudski1_122_537lo.jpg" target=_blank><img src="http://img207.imagevenue.com/loc537/th_16286_pilsudski1_122_537lo.jpg" border="0"></a>

Pilsudski quotes

[edit]
  1. Early life -> Let others play at throwing bouquets to Socialism or Polonism … My latest idea, which I have not yet fully developed, is to create in all parties, and most of all our own, an organization of physical force, of brute force
  2. World War I -> "Only the sword now carries any weight in the balance for the destiny of a nation" (1914)
  3. Rebuilding Poland -> "Comrades, I took the red tram of socialism to the stop named Independence, but that's where I got off (1918)"
  4. Polish-Soviet War -> In the east "there are doors that open and close, and it depends on who forces them open and how far (1918)" / "Had Pilsudski failed to arrest the triumphant advance of the Soviet Army at the Battle of Warsaw, not only would Christianity have experienced a dangerous reverse, but the very existence of western civilization would have been imperiled."
  5. Retirement and coup -> "I staję do walki, tak jak poprzednio, z głównym złem państwa: panowaniem rozwydrzonych partyj i stronnictw nad Polską, zapominaniem o imponderabiliach, a pamiętaniem tylko o groszu i korzyści"
  6. Authoritarian rule
  7. Internal politics
  8. Foreign policy
  9. Death
  10. Legacy -> I am not going to dictate to you what you shall write about my life and work. I only ask of you not to make me a 'whiner and sentimentalist'.

Free Orion

[edit]

Free Orion stuff moved to Free Orion Wiki

RERC

[edit]


magic

[edit]
  • defence of the heart
  • mirari's wake
  • bitter ordeal

various:

  • demonic tutors?

lands:

multi:

  • reflecting pool x2+

pain:

  • Adarkar Wastes x0
  • Brushland x? +1 in IA
  • Karplusan Forest x1
  • Sulfurous Springs x1
  • Underground River x0?
apocalypse:
  • Battlefield Forge x3
  • Caves of Koilos x0
  • Llanowar Wastes x1
  • Shivan Reef x0
  • Yavimaya Coast x0?

filter:

Odyssey:
  • Darkwater Catacombs x0
  • Mossfire Valley x1
  • Shadowblood Ridge x0
  • Skycloud Expanse x1
  • Sungrass Prairie x1
Shadowmoor:
  • Fire-lit Thicket x4
  • Graven Cairns x4
  • Mystic Gate x3
  • Sunken Ruins x4
  • Wooded Bastion x4
Eventide:
  • Cascade Bluffs x0
  • Fetid Heath x4
  • Flooded Grove x?
  • Rugged Prairie x4
  • Twilight Mire x4

shock (Ravnica):

  • all
  • Blood Crypt
  • Breeding Pool
  • Godless Shrine
  • Hallowed Fountain
  • Overgrown Tomb
  • Sacred Foundry
  • Steam Vents
  • Stomping Ground
  • Temple Garden
  • Watery Grave

fetch:

  • all

snow-cov:

  • swamps x10
  • mountains x3

goblin

ench

  • saltcrusted steppe x3?
  • lannowar wastes x2?
  • Sungrass Prairie x1
  • Fastbond x1
  • enlightened tutor x3 (1 in Poland)
  • enchantress presence x2
  • Aura Shards x1? (in Poland)
  • wild growth? x4? (in Poland)
  • utopia sprawl x2?
  • lush growth?
  • fertile ground?
  • Naya Charm x4?
  • Utopia Vow x4 (in Poland?)
  • Uril, the Miststalker

r/w

  • Balefire Liege x2
  • Lightning Helix x2?
  • Firemane Angel x1
  • Scourge of the Nobilis x3?

b/w

  • vindicate x?

u/r

  • Dominus of Fealty x3

black suicide:

  • nantuko shade x4?
  • stormgald crusader?
  • mesmeric fiend x2?
  • Stromgald Crusader x3?

stasis:

  • mana short?
  • remand x3?
  • cryptic command x3
  • Scent of Brine? (in Poland)
  • Mana Leak? (in Poland)

blue winter:

  • 3 tolarian academy
  • 1 time spiral
  • 3 windfall
  • 3 stroke of genius
  • 2 mind over matter
  • 3 intuition?
  • 3 mox diamond
  • scroll rack?
  • 4 mana vault
  • seat of the synod x4?
  • Minamo, School at Water's Edge x1?

mill deck:

  • Nemesis of Reason
  • Mind Funeral
  • Grindstone

blue/green control

necro:

donate:

red:

-- sacrifice deck:

-- discard deck

black:
  • vampiric tutor x2-3? (in Poland)
blue:
  • shadowmage infiltrator x2

islandhome deck

  • pirate ship ?
  • sea's claim x2

land destruction deck

red:
black:
green:

skeleton

  • death baron x3
  • drudge reavers x3
  • skeletal changeling x3?
  • augur of skulls x3
  • dimir house guard x3
  • restless bones x3
  • skeletal vampire x2
  • cinderbones x3
  • skeletonize x3
  • zombie
  • Stromgald Crusader x2
  • Undead Warchief x2

+1/+1 deck

saproling deck

  • thallid x4
  • thelon of havenwood x1
  • sporesower thallid x3
  • savage thallid x2
  • thallid germinator x1
  • thelonite hermit x3
  • pallid mycoderm
  • mycologist
  • psychotropic thallid x4
  • muraganda petroglyphs x3
  • sporoloth ancient x4
  • doubling season
  • putrefy?
  • savra, queen of the golgari
  • selesnya guildmage
  • vitu-ghazi, the city tree

Library

[edit]
  • social shaping of technology

2P000468054010L

18888248310

camera

[edit]

Useful extensions

[edit]
Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=User:Piotrus/Sandbox/Archive&oldid=538949379"